Deskundig met hart en ziel
Autisme als kracht in het werk
Zorgen voor wordt zorgen met
Vrijwilliger én vriend
Tijd voor nieuwe paden
Van welzijnsondersteuner naar helpende
Zorgen voor wordt zorgen met
Zwagers op de duofiets
Tijd voor nieuwe paden
Slimme zorg met technologie
Zorgen voor wordt zorgen met
Samen fietsen, samen genieten
Van welzijnsondersteuner naar helpende
Nu hun kinderen wat ouder zijn, kregen Viviën en Marion de ruimte en de tijd om hun hart te volgen en in de zorg aan het werk te gaan. Als welzijnsondersteuner koken zij voor bewoners. Binnenkort starten ze allebei met de opleiding tot Helpende. Marion: ‘Het is spannend om weer naar school te gaan, maar ik heb er heel veel zin in.’
De zorg staat voor uitdagingen. Er zijn meer ouderen en complexere zorgvragen, maar minder beschikbaar personeel en budget. Daarom zet Coloriet in op ‘bekwaam is bevoegd’; je hebt niet per sé een diploma nodig om iets te kunnen doen. Viviën en Marion doen als welzijnsondersteuner al veel taken die bij de functie Helpende horen. ‘Dat vind ik ontzettend leuk om te doen. Ik wil mijn werk graag nog verder uitbreiden,’ vertelt Marion.
Tijd voor nieuwe paden
‘Non-verbaal maken de bewoners mij duidelijk dat ze blij zijn dat ik er ben en met de dingetjes die ik voor ze doe.’
Net familie
Als de dames hun diploma straks op zak hebben, kunnen ze bewoners onder andere helpen met uit bed komen, aankleden en douchen. Viviën gaat vol zin en vertrouwen aan de opleiding beginnen. ‘Ik heb bij mijn grootouders gewoond die zorg nodig hadden. Ik heb die zorg voor hen toen op me genomen. Nu mijn ouders ziek zijn, kan ik hen niet verzorgen omdat ze in Suriname wonen. Daarom doe ik het hier voor de bewoners. Hier is nu mijn familie. Ik kan mijn ouders geen liefde en aandacht geven, maar dat kan ik hier wel kwijt. De bewoners geven me vaak complimentjes en zijn heel lief voor me. Na deze opleiding kan ik hen nóg meer helpen. Daar word ik erg gelukkig van.’
Terug in de schoolbanken
Marion werkt met bewoners met dementie die niet of nauwelijks meer kunnen praten. ‘Maar non-verbaal krijg ik toch wel terug dat ze blij zijn dat ik er ben en met de dingetjes die ik voor hen doe. Daarom start ik met plezier met de opleiding, ook al betekent dat ook dat ik weer vakken zoals rekenen moet volgen. Dat vind ik best spannend, dat is zo lang geleden. Maar voor de bewoners én mezelf ga ik ervoor!’
‘Ik kan mijn ouders in Suriname geen liefde en aandacht geven, dus dat geef ik aan de bewoners.’
Steun van collega’s
Na de opleiding zal Viviën naar een andere groep bewoners gaan. ‘Ik ga ze best missen, want ik heb een fijne groep met heel lieve en behulpzame collega’s. Als ik iets niet weet of niet kan, leggen zij mij altijd uit hoe het moet. Door hun steun ben ik nu al zo gegroeid in mijn werk. Hopelijk kan ik straks hetzelfde doen voor mensen die als welzijnsondersteuner werken.’